Ο πλανήτης έχει περιορισμένες – οριακές δυνατότητες για:
- Διατροφή.
- Νερό.
- Ενέργεια.
- Κλιματικές συνθήκες σε σχέση με την παραγωγή ενέργειας και τις μεταφορές.
- Αναπνοή.
Η ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού, συνεπάγεται περιορισμό (ή καλύτερα προοδευτική καταστροφή) των παραπάνω βασικών αναγκών. Προκύπτουν έτσι τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε την ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού. Καμμιά θρησκεία, καμμιά ιδεολογία, καμμιά έλλογη άποψη και κανένα συμφέρον δεν αποβλέπουν στην εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους.
2. Ποιες θα πρέπει είναι οι μέθοδοι ανάσχεσης - επίλυσης του προβλήματος.
3. Με ποιο τρόπο και ποια μέσα απαιτούνται για την εφαρμογή των μεθόδων επίλυσης. Δηλαδή ποια εμπόδια θα συναντήσουν, με ποιους τρόπους και με τι μέσα αυτά τα εμπόδια θα ξεπεραστούν.
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ (Τι μπορούμε σε πρώτη φάση να κάνουμε).
- Παγκοσμιοποίηση (Ας πούμε σε πρώτη φάση διεθνή συνομοσπονδία). Μια παγκοσμιοποίηση όμως των λαών. Με δικά του εκλεγόμενα όργανα, με παγκόσμιες διαδικασίες.
- Διεθνές Δίκαιο για την υπεργεννητικότητα - Μετανάστευση.
- Κίνητρα για χώρες με μικρό βιοτικό επίπεδο.
- Δημιουργία παγκόσμιας ζώνης περιορισμού των γεννήσεων. Όποια χώρα δεν αποδέχεται τον περιορισμό των γεννήσεων, θα φέρει και την ευθύνη των όποιων επιπτώσεων το πρόβλημα αυτό γεννά (απαγόρευση μετανάστευσης, απομόνωση κ.λπ.).
- Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι εχθρός της πολυπολιτισμικότητας. Όμως δεν μπορεί ένας πολιτισμός να επεκτείνεται βίαια σε βάρος άλλου μικρού ή μεγάλου, αξιόλογου ή παρακατιανού πολιτισμού. Αντίστοιχα ισχύουν για τις θρησκείες, αλλά ακόμη και για τα συμφέροντα. Δεν μπορείς βίαια να αφανίσεις π.χ. τον αμερικάνικο οικονομικό παράγοντα, ή την όποια πολυεθνική (κραταιά ή ανίσχυρη). Ο βίαιος επεκτατισμός δεν μπορεί σήμερα να φέρει αποτέλεσμα. Έτσι κι αλλιώς η επικοινωνία και η διάδοση της σκέψης (αν την άφηναν), είναι εξαιρετικά εύκολη υπόθεση.
